Δημιουργικότητα - Συμμετοχή - Γνώση

Το Σχολείο οφείλει να βγει εκτός των τειχών,
όπου βρίσκεται ένα "παράλληλο" σχολείο,
ένα σχολείο που μετασχηματίζει κριτικά
τη λειτουργία του δασκάλου
(που από "μεταδότης γνώσεων" εξελίσσεται σε "ρυθμιστικό" και "εμψυχωτικό παράγοντα")
και τις γνώσεις του παιδιού
(γνώσεις που πρέπει να αποκωδικοποιηθούν και ερμηνευτούν κατάλληλα, μέσα στον καταιγιστικό ρυθμό των πληροφοριών),
για την καλύτερη χρήση τους.

(διασκευή σκέψεων του Χρίστου Τσολάκη)

Η μάθηση μπορεί να είναι προμήθεια και απομνημόνευση μιας πληροφορίας (αυτό το είδος της ευδοκιμεί στα σχολεία μας) αλλά μόνο στην περίπτωση που πρόκειται να ικανοποιηθεί μια δευτερεύουσα και περαστική ανάγκη μας. Δεν είναι όμως αυτό απλώς ή αυτό κυρίως η μάθηση. Είναι η διερεύνηση και η εμβάθυνση της πληροφορίας με την προσωπική μας επεξεργασία (με την παρατηρητικότητα, τη φαντασία, την κρίση μας), για να κινητοποιήσει τις σχετικές με αυτήν γνώσεις μας και να ανοίξει προς κάθε διεύθυνση τον πνευματικό μας ορίζοντα εκτείνοντας και εντείνοντας τη θεωρητική και την πρακτική δραστηριότητά μας....

Πάρε το λοιπόν απόφαση. Δεν είσαι πια ο «τυχερός» Δάσκαλος των αρχών του αιώνα μας, που ήξερε και πίστευε «ακριβώς» (ή περίπου ακριβώς) όσα περίμεναν να ακούσουν από αυτόν τα ολιγαρκή και ντροπαλά παιδιά του σχολείου εκείνης της εποχής. Είσαι (οφείλεις να είσαι, δεν μπορείς παρά να είσαι) ο Δάσκαλος ενός άλλου καιρού κι ενός άλλου κόσμου, που πρέπει να πλησιάσεις μια ταραγμένη νεότητα, ορμητική και απαιτητική, και να τη βοηθήσεις να βρει το δρόμο της.

Ευάγγελος Παπανούτσος